ไอโซโทปเหล่านี้บางส่วนมีครึ่งชีวิตหลายวินาทีหรือน้อยกว่านั้น ขณะที่ไอโซโทปอื่นๆ อยู่นานเท่านาน
ส่วนใหญ่บนตารางธาตุจะมีรูปแบบที่เสถียรอย่างน้อยหนึ่งรูปแบบ แต่ธาตุอื่นๆ มีรูปแบบที่ไม่เสถียรเท่านั้น
ซึ่งธาตุเหล่านี้สลายตัวโดยการแผ่รังสี และเปลี่ยนเป็นธาตุอื่นจนกว่าจะกลายเป็นรูปแบบที่เสถียรเวลาของการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีเรียกว่า ครึ่งชีวิตของธาตุ ซึ่งหมายถึง เวลาที่สารกัมมันตรังสีสลายตัวจนเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของปริมาณเดิม
ซึ่งธาตุเหล่านี้สลายตัวโดยการแผ่รังสี และเปลี่ยนเป็นธาตุอื่นจนกว่าจะกลายเป็นรูปแบบที่เสถียรเวลาของการสลายตัวของสารกัมมันตรังสีเรียกว่า ครึ่งชีวิตของธาตุ ซึ่งหมายถึง เวลาที่สารกัมมันตรังสีสลายตัวจนเหลือเพียงครึ่งหนึ่งของปริมาณเดิม
โดยทั่วไป ธาตุที่อยู่หลังจากยูเรเนียมที่เรียงตามตารางธาตุ เลขอะตอม ยิ่งมากขึ้นเท่าไหร่ เวลาคงอยู่ยิ่งน้อยลงเท่านั้น ครึ่งชีวิตของธาตุที่ไม่เสถียรเปลี่ยนแปลง ได้เกือบ 30 อันดับของขนาด เปรียบได้กับเส้นผ่านศูนย์กลางของทางช้างเผือกมีขนาดใหญ่กว่าความกว้างของเกลียวดีเอ็นเอประมาณ 30 อันดับของขนาด (1030)
- กราฟใต้แผนภูมิเวลาแสดงให้เห็นไอโซโทปที่มีอายุการใช้งานยาวนานที่สุด
- รูปแบบที่มีจำนวนโปรตอนเท่ากัน แต่มีจำนวนนิวตรอนแตกต่างกัน
- ในแต่ละธาตุที่ไม่เสถียรจะสลายตัว (ครึ่งชีวิตเหล่านี้ไม่ใช่ตัวเลขที่แน่นอน; แต่ละธาตุมีความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้อกัน) แม้เมื่อร่างสเกลลอการิทึมโดยมีระยะห่างระหว่างจุดบน
กราฟฟิคแสดงถึงจำนวนเวลาที่มากขึ้นของเวลาขณะที่ครึ่งชีวิตเติบโต บิสมัทธาตุที่ไม่เสถียรที่มีอายุการใช้งานยาวนานที่สุดจนทำให้อยู่นอกแผนภูมิ
- รูปแบบที่มีจำนวนโปรตอนเท่ากัน แต่มีจำนวนนิวตรอนแตกต่างกัน
- ในแต่ละธาตุที่ไม่เสถียรจะสลายตัว (ครึ่งชีวิตเหล่านี้ไม่ใช่ตัวเลขที่แน่นอน; แต่ละธาตุมีความไม่แน่นอนที่เกี่ยวข้อกัน) แม้เมื่อร่างสเกลลอการิทึมโดยมีระยะห่างระหว่างจุดบน
กราฟฟิคแสดงถึงจำนวนเวลาที่มากขึ้นของเวลาขณะที่ครึ่งชีวิตเติบโต บิสมัทธาตุที่ไม่เสถียรที่มีอายุการใช้งานยาวนานที่สุดจนทำให้อยู่นอกแผนภูมิ
นักวิทยาศาสตร์ยังไม่แน่ใจ พวกเขาคาดหวังที่จะไปทฤษฎี “เกาะแห่งเสถียรภาพ”
ซึ่งครึ่งชีวิตจะเป็นตัวกำหนดแนวโน้มดังกล่าว ธาตุเหล่านี้ อาจเคยคงอยู่ได้สองสามวินาทีหรือหนึ่งวัน แต่ไม่มีใครรู้ว่าธาตุเหล่านั้นมีคุณสมบัติอะไร หรือช่วยให้
นักวิทยาศาสตร์เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอะตอมอย่างไร เมื่อทุกวัตถุ ยึดตัวเองเข้าด้วยกัน ดังนั้นนักวิจัยจึงร่วมกันวิจัย โดยการทุบและแยกอะตอมเหล่านั้นต่อไป โดยหวังว่าจะเข้าใกล้ทฤษฎี “เกาะแห่งเสถียรภาพ” มากขึ้น
นักวิทยาศาสตร์เรียนรู้เพิ่มเติมเกี่ยวกับอะตอมอย่างไร เมื่อทุกวัตถุ ยึดตัวเองเข้าด้วยกัน ดังนั้นนักวิจัยจึงร่วมกันวิจัย โดยการทุบและแยกอะตอมเหล่านั้นต่อไป โดยหวังว่าจะเข้าใกล้ทฤษฎี “เกาะแห่งเสถียรภาพ” มากขึ้น
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น